çok zaman oldu...
çok zaman geldi geçti. Yazamadm bir türlü.... kelimeler dökülürken dilimden bir bir hayalgücümde yazdığım postları gerçeğe çeviremedim bir türlü... Ruhum binbirtürlü anı bir anda yaşarken ağlarken gülmeyi kahkahaların sonu hıçkırık olmasını öğrendim. iki çocukla delirmeden ve kendi kendine yetinerek yaşamanın zor da olsa olması gerektiğini öğrendim... işte böyle uzuyor liste... tatil boktanmı boktan gecti ablam evlendi çok guzeldi. Ama bir yanım canım kradeşim yeni doğum yaptığından gelemedi ve hep boştu.. Gözlerim onu hep aradı ve ağladım kimi zaman o yanımda neden yok diye... çocuklar anlaşmş gibi istanbula gidince bir hastalandılar ben kaldım 4 hafta orada biz 5 kere doktora gıttık. Her hafta bir hastalık cıktı enfeksiyon ateş grıp burun akıntısı oksuruk falan fılan... bunlar alışmış dıyarbakıra nemlı hava azıttı hastanede yatmalar serumlar uykusuz geceler... ben bıle halıme acıdım tatıl değil ezıyetti sankı... devamında ankara gunlerınde hastalıklar bıraz daha ıyiydı duruldu.bız