İnciler

illaki ölmek gerekmiyor ki.bazıları yaşarken de hazırlıyor mezarını ve ne zaman hüzün nehrin de kendi gözyaşı ile boğulsa o mezarda yatıyor.Taki yaraları iyileşip ruhu iyileşene kadar... herkesin bir mezarı varmış bu hayatta bir soluk arası gömüldüğü bir çığlık bir gözyaşı bir umut bir kırık kalp gömdüğu bir mezari vardir. insanin kendi ile konuştuğu kendini asıp kestiği astıgı ve yeniden doğup bir sonraki soluk arasina kadar unuttuğu bir mezarı vardır. insanların hayatta sadece kendinin bildiği ve sadece yalnız gittigi...o mezar. bu senin için annane ben seni hep hatırlıyorum .sen beni görüyormusun. ... beni seven cocuklarima ve zuzuma Teşekkürler beni sevdikleri için. ..

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

ben kefenimin rengini çoktan seçtim

ACISIN KALBİN

bir tırtılın hikayesi