umutlu günler...

selam herkese;

epey oldu yazmayalı ama sebebi yoğunluk değil hep yanımda olan birilerinden vakit bulamamaktı. Doğumu diyarbakır da yaptım annem yanıma geldi. Doğum epidural oldu sezercikti tabiki... ilki öyle olunca ikinci mecburenmiş...

ama ilkinde genel anestezi almıştım. Şahsen çok rahatmış. Epidurale neden özenilir anlamadım. Çok zor bir ameliyat üstelik ne kadar uyuşsanızda hissediyorsunuz... Bence kabus gibiydi. Tek guzel yanı hayattan kopmamış olmaktı. Ve ameliyat sonrası hemen bir şeyler yemekti...Umut cok güzel bir bebek belkide benım olduğum için oyle geldi. Kucağıma sanki iremi verdiler öyle benzettım ıkı kardeşi birbirine...irem o gun hayatının en saskın gununu yaşıyordu. Beni hastanede bekklerken ameliyata giderken oyle bir bakışı vardıkı hala unutamıyorum. Tekrar odaya donupte umutu emzırmeye başladığımda dunyası yıkılmış gıbıydı gelıp yatağıma cıkıp kolumun altına gırdı kedi gibi.. Beni paylaşmak en zor şeydi onun için gülmüyordu yemıyordu donmuş gıbıydı.. ılk gece babasıyla kaldı. Babası yedırdı ıcırdı bır kaç gun. ılk 3 gunu ıremın tepkısız ama soğuk halleri ıle geçirdik umutta tabı hıc uyumayan hep ağlayan bır bebekti...

3. gun irem kucağıma gelmek istediğinde umutu emziriyordum alamam kucağıma bekle sonra alıcağım dedim. Beni anladı bekledi ama sonra yine gelmek istediğinde cok yorgundum ve uyumak ıstediğimi söyledim. İşte o an reddedilmenin verdiği sinirle daha tamda konuşamadığı için sadece kafasını sallayarak anneeeee diye bağırarak ağlamaya başladı. işte o an iremin 3 gündür ne kadar dolu olduğunu anladım. Kucağıma aldım ama susturamıyordum. gözünden yaşlar akıyor ve sıkı sıkı sarılmış bana titriyordu. anne anneee diye bağırıyordu. bende ağlamaya başladım. Onu sakinleştirmemiz epey bir vakit aldı. Ama iremin bu duygu seli beni annemi hatta selçuğu bile ağlatmıştı. o gece iremle uyudum. sonrası günlerde umutu hep emzirip birilerine verdim daha ameliyatlı olmama ragmen oturup kalkamazken iremin bakımına gectım. Cunku ben yedirmezsem yemiyor uyumuyordu... gel zaman git zaman umuta alışmaya başladı. ama bu surec onun ve bızler ıcın cok yıpratıcı oldu. Yanı küçük anlamaz olayı sökmedi. Öyle güzel anladıkı... sonra ilgi çekmek için ilginç şeyler yapmaya başladı. bilerek yemek sonrası kusmak gıbı... çok şukur atlattık hepsını.. şimdi ise fazlaca abla oldu. yerde ne bulsa umutun ağzına koyup mama ye dıyor suluğunu koyup su içirmeye çalışıyor yıkarken benden once gırışıp sabunlamaya çalışıyor... ağlayınca gıdıp beşığını sallıyor... umutu cok sevıyor opuyor sureklı ama benıde umuttan bı o kadar kıskanıyor .. emzirmeme tahammülü yok... bir kaç kez memede ıstedı ama ee pıs olmuş umut kotu yapmış dıye kandırdık. annem gıttı kaynanam kaldı yaklasık 1 ay.. şimdi oda gıttı kaldık bır başımıza.. aslında bu zamana kadar post yazabılırdım ama kafamı toplamak ıstedim. kısmet buguneymiş. şimdi hava soğuk herkes gezme cocukarı hasta edersın dıyor. sanki gezecek cok yer varmış gıbı...bakalım bıızı bundan sonra nasıl macerlar beklıyor...