BİBERLİ ÇINARLI EATNES

i ş te bu hasta sözcüğünü hayatımdan külliyen çıkarmak istiyorum. Hasta olduğumu kızımın hastalıklarını yazmaktan bayağı gına geldi. Ama nasıl bir anneysem yada nasıl bir cocuğum mu var demeliyim ayda bir hastayız efendim. Düşünüyorum sorunun kaynağını bulamıyorum. Kendimi suçluda hissediyorum. Bir cocuğa bakamamak gibi geliyor olayın sonu kabaca; üzülüyorum. pazartesıden başlayan 3 günlük yüksek ateş sonucu 3 kez acil dr. larında bulduk kendimizi. Evet üşütmüş ve boğazlar ağır enfeksiyonluymuş. Amam dondurma yemez soğuk su ıçmez nerde üşüttü 35 derecelık memlekette. Off neyse en son yuksek ateş sonucu ağız ıçı komple aft oldu yara yani... Sonuç iştahsızlık yerini yememezlığe aldı. ıkı gun su bıle ıcmedi. ve gece acılde serum bağlandı. uzayan çığlıklar sıkıntısından ağlamak ısteyen eatnes ama guclu olmak durumunda olan yıne eatnes. ilaçlar değişti evdeyız simdi ağrı kesıcı merhemler sürüp ağzına devamında yemek yedıyoruz binbir şaklabanlıkla. Antıbıyotık tedavısıne başlandı. inşallah ç

bir ben bilirim diyorum ama bakmayın bu aralar işler zivanadan cıktı. eatnes yine bunalımın 2.devresınde motor ha yandı ha yanacak. kendimi eve kapadım kimseyi görmek istemiyorum. Hoş görüp anlaştığım muhabbetine doyamadım insanlarda bir elin parmak sayısını geçmiyorki.. her şey belirsiz olunca ben daha bunalıyorum. gecen sene bu zamanlarda tayın ısınden cıldırmıştım şimdide gezmek isteyıp plan yapamamam çıldırtıyor. kocası gıtmiş kafasına göre yazdırmış 25 hazıranda ızne cıkıcam dıye adamlarda tarıh değiştirmiyor kaldık tam ortada şey gibi... onla gitsem gezsem sonunda ıstanbula gıtsem ablamı (londradakı) ta temmuz sonu gelıcek nerden baksan bır 20 gun daha kalmam gerek. ee kocası bu kadar yalnız bırakmak ayrı sıkıntı ne yapsam bılemedım. planlayamadıkca da sıkıldım sıkıldım...dün sap sap kızımla parka gıttık benım can dostumu aradım kendısınden bır adet kopyalamasını hatta bu gidişle robinsonu bile geçebileceğimi söyledim. hani dışarda olmasam hönküre böğüre ağlıycaktım. ankarada hiç

şimdi diyceksizinizki yaz günü bu bunalım ne diye....ama istanbulu ve aılemi çok özleyince bu türküde istemeden dudağımdan düşmez oldu...Artık anladım sanırım burada olduğum süre de benim hayatım aılemi ve istanbulu özlemekle geçicek... Şu sıralar istanbula'gıtmek için bir plan yapmaya çalışıyorum. Ama belki lojman çıkabilir taşınırız belirsizliği, belki eşimin görev yeri antalya olabilir bir kaç hafta diye olan söylentiler benim uçak bileti almamı engelliyor. Zaten alıp başını giden bilet fiyatlarıda ayrı bir sıkıcı durum. iş böyleyken allahım yoksa gidemiycek miyim istanbula öyle olursa doğumdan sonra gıtmem en az 1 yılı bulur diye düşünüp daha çok bunalıyorum. ee simdi ben dinlemeyimde kim dinlesin bu türküyü değilmi??? Burada sıcaklar bastırıyor gün be gün gelen giden arkadaşlarla vakitte geçiyor öyle böyle.. irem artk yürümeyi aştı tırmanya gectı.. önce olmadık yerlere çıkıp sonra ındırmem için ağlıyor. üstelik tam konusamadığından ağlayarak istiyor herşeyi buda beni cok sıkı

ço k şükür döndüm hayata... ve yine diyarbakır merkezden sıcakmı sıcak bir yapışkanlı günden yazıyorum.. bilgisayar alemine uzak kaldığım bir ay kah ağlamaklı kah gülmekli çok badireli anlar yaşadım. en son ikili testi yaptırıp ankara gideceğimi yazmıştım. öylede oldu ama ikili test sonuçlarım 1:1250 çıkınca kombine risk bu kasteddiğim bazı değerler 1:100 kadar düşmüştü dr. 16. haftada üçlü testi bekleyeceğini ama neticede amniyosentez şart gibi görünüyor dedi. Tabi bende moral sıfırın altında ankaraya gittim. 20 gün kaldım orada. O süreyi beklemek sadece beklemek çok zordu benim için. Ankarada kalabalıkla birazdaha kafam dağıldı en azından... aynı ikili testi ankarada kadın doğum hastanesinde yenilettiğimde risk 1:3500 cıktı. Bu dr. ise sonucun çok iyi olduğunu belirtti. Anklarada ılk 5 gün iyiydik ama sonra önce ben faranjit oldum geçici değil soğuk algınlığı deselerde yataktan kalkamaz hale geldim ben biraz iyi gibiykende irem hastalandı. Burun akıntısı, öksürük. Gözlerde ankaradaki