BİBERLİ ÇINARLI EATNES

hayatımda ilk defa yaşadığım bir durumdu. önce çok uzakta başladı. Anlamadım dinlemedim anlatılanları. Ateş düştüğü yeri yakıyordu.Salgın hastalık deniyordu. Önce okullar kapandı. Sonra avmler berberler cafeler derken şehir yavaş yavaş evlerine çekildi. önce ölüm haberleri 10 10 verilirdi şimdi 100 100 dünya salgın hastalığa yakalandı ve insanoğlu evlerine girmek zorunda kaldı. Sonra 60 yaş üstü 20 yaş altı sokağa çıkma yasağı derken hafta sonraları herkese sokağa çıkma yasağı uygulandı. uçaklar durdu. dış hatlar kara hava trafiği kapandı. ve biz 16 marttan beri evdeyiz çocuklar uzaktan eğitime başladı bende evden çalışmaya. bunların hepsi olalı 1 ay oldu. tabi zuzu görevi gereği çalışmaya devam ederken oda bu salgın hastalığa yakalandı. testi pozitif çıktı ve evde karantinaya girdi. Çocuklar gözlerime bakıyor bense susuyorum. Bir fikrin var mı ne olacak bu böyle diyorlar. Evet çok iyi süreç yöneten stresle başa çıkan bir insan olarak bunun yaşanmamışlığın ve bilinmezlik ne kadar kaygı

>Çok güçlü olmak zorunda mıydım anne. Hep öyle dedin ya çok güçlü olun niye dedin mecbur bıraktın bizi niye verdin bu gazı bu duyguyu. Bizde öyle hayatı sorgulamadan yaşasak olmaz mıydı.. niye hep iteledin niye hep kışkışladın bizi niye sevgini hep içine sakladın.. şimdi düşünüyorum senle söyle çocukluktan sevgi dolu anılar arıyor zihnim yok. niye bu kadar sert niye bu kadar cidii niye bu kadar uzaktın bize anne.. şimdi yaşlandın şefkat ilgi istiyorsun ama bizde senin eserlerin olmuştuk sen nazi isen biz askerleri olmuştuk şimdi söylesene sevgi aldığını hissedemeyen insanlar nasıl sever seni sen bir kez sevgiyle örmediysen saçımı severek yıkamadıysan beni ve oh mis gibi olmuşsun diye sarılmadıysan hep itekleyip yaparsın neden yapmıyorsun dediysen ve yapamayınca cezalandırdıysan nasıl olacak nerede kaldı tolerans nerede kaldı empati nerede kaldı ... insan çok sevdiği birinden çok uzak durmak ister mi ben yaşlandıkça çok yakın olmak ama çok uzak durmak istiyorum. Kızgınlığım yaşatm