şimdi bekliyorum

can çıkmıyor ki her zaman bedenden; bazen beden koşup gidiyor  ruh yetişemiyor. can koşuyor canan cana koşuyor ve sonunda ruhsuz yapılan işler. sonra düşünürümle biten günler kalıyor.

Bakarız diye kaldırılan düşünceler yığın oluyor; geceler zihni bırakmıyor.  gündüzler  beynin arkasında çalışan yoran ikinci plandaki işler yığınından ambole önündekine konsantre olamadan arkadaki işi düşünücem daha diye yorulmaktan önündekine adapte olamadan tamam denilip geçilen yüzlerce konu zamanı gelince bakarız dediklerimiz.

ne yapıyorsun dersen belki ele avuca konacak bir şey yok ilk başta... üzerinde düşünsem sayfalar dolar ama sen neerdesin desen cevaplar çok az. bir kaos sanki yaşananlar ama hep aynı kaosun dejavusu yaşananlar..bazen sadece zaman ve mekan değişiyor ama konular konuşmalar ... bakıyorsun aynı eylemler ayni sonuçlar ne garip değil mi... hayatta olgunlaşınca yaşanmışlıklar bu anlamda da benzerlik gösteriyor demek ki...ben duramıyorum öyle le hızlı zaman sabah öyle hızlı akşam oluyor hayat öyle çabuk geçiyor ki ben anlamıyorum.ve aslında hiç bir şeyi tam yapamıyorum gibi geliyor. ne tam bir iş ne tam bir annelik ne tam bir kadınlık ne tam bir insanlık... aborjinler  gibi oturup zihnimi temizlemek istiyorum. Öyle hızlı yaşıyoruz ki her şeyi bana yetişemiyor ruhum.oturup ruhumun bana yetişmesini beklemek istiyorum.sadece gece olsun  iki gün yemeden içmeden yatmak sessiz benle kalmak istiyorum.beni dinlemek benle konuşmak beni dinlemek benim dilsiz dillerimi dinlemek egolarıma kızmak yüreğimi aydınlatmak beni bulmak istiyorum.vicdan neredesin sen kalp sen nerede beyin ordasın ama nasılsın mantık hırs sevgi aşk hayat neredesiniz nasılsınız gökyüzü dünya nerde dünyada ne oluyor hayat nasıl ailen akrabalar çocuklar herkes iyimi ...geçmiş hep seni özleyecek miyiz.

gelecek senden naber. yok mu umutlar hayaller ne oldu gelmiyor musunuz?

 hu dedimde sesime ses  veren olmadı senin sesinden başka; erenler bağında pirler katında bahçede açan gülümsün sen sevdiğim.ben iyiysem o senin sağlam duruşundandır .senin saçmalaman neşen kahkahan bitmeyen şevkatın sonsuz sevgindir. kimin günahı var bilmem amma sen üzülünce dünya kapkara be..gerisi de boş...

ne kadar meylersek dünya malına en son nasibimiz ölümdür.ölüm...