nerde kalmıştık bilemiyorum aslında taşınmak düşündüğümden daha kolay ve çabuk oldu. Kul sıkışmayınca hızır yetişmezmiş benim hızırımda zuzumerim oldu. Bir kaç gün işyerinden sağolsunlar izin verilince bizde yerleşme işini kısa sürede hallettik. Tabi yoruldum sızlandım ama işin çoğunu o yaptı. Benim sızlanmalar hamileliğin verdiği hareketsizliktendi... Neticede evimizde 3 haftaya girdik; kısmen alıştım evime neticede eşyalar aynı içindekiler aynı... Ama etrafa alıştınmı derseniz hayır. Kendimi hala yabancı hissediyorum.. Tabi herkesin birbirini tanıdığı bir ortamda yabancı olduğun kabak gibi belli oluyor. Garip bakışlar göz hapisleri kaçınılmaz oluyor. Helede onlardanda az farklı gıyınıyorsanız tam evlere şenlik oluyor bu durum....neticede henüz geliştirebildiğim bir komşuluk ilişkimde olmayınca kendimi anti sosyal hisseder oldum. Efendim geçen sene diyarbakıra geldiğimde herkesin balkonunda kızarmış biberleri ve kararmış patlıcanları hayatımda ılk defa gorunce alık alık bakmıştım bu n...