çok şey değil

Bilmem ben nerde ne doğru ne yanlış. Doğru ile yanlış tek olsa da aslında esneyebiliyormuş sonuçları  kişiye  göre…
Sevmek lazım hayatı insanları onlar beni sevmese de ….Çünkü pozitif olmakla başlıyor hayat. Her ne kadar sadeleştirsem de hayatıma girenleri kalan yetiyor çok şükür beni ayakta tutmaya.
Çok kişiye gerek yokmuş dostluk için ;  zaten bir tane de olsa yetermiş insana anladım.
Olsun be olsun boşver … deyip bırakmak lazımmış bazen bazı şeyleri…
Her şeyi çözmek gerekmiyormuş.
Her şeyin bir cevabı olmasına gerek yok ki.
Bazen susmak gerekiyormuş uzun uzun susmak.belki en güzel cevap bu sorulan sorulara..
Olgunlaşmak böyle olsa gerek az konuşup çok düşünmek..
İsterdim evet istediklerim çok saçma ama isterdim. Hayatımda bir kere işyerine çiçek gönderen kocamın eve tek bir gül ile gelmesindense bir saksı çiçeği işyerine göndermesini;  benim gelen çocuğa bahşiş verip o çiçeği  masamın en nadide yerine koymayı  onu her gün suladıkça sevgili zuzumu ve çocuklarımı hatırlamayı isterdim. Hep bu istediğimi bildiği halde defaen dile getirsem de bunu saçma bulup yapmaz  .Ama her doğum gününde fix benim ona  o  yıl aldığım doğum günü hediyesinin aynısını karşılık olsun gibi  hiç kafa yormadan sen bunu aldın bende sana bunu  alayım diye bir yaratıcılık daha koymadan zorunlu görev gibi tekrarlanması bunu  iş gibi yapılmamasını isterdim. Biraz kafa yormak süpriz denen şeyi bir kere  yaşamak çok zor olmasa gerek. Ama ne gerek var değimi?
Hem böyle  sürpriz yaparak çıta yükseltiyor. Bu gün bunu yapan adam diğerinde daha çok şey  yapması gerek..  Hem de neden dokuz yıllık karısını bu şekilde şımartsın ki. Evet  zuzumer yapmamak aklına gelmediğinden değil işine gelmediğinden. İşte en acısı da bu.  Her doğum günümde bu yüzden çok üzülüyorum..

Keşke böyle anlamlı günlere daha az değer veren biri olsaydım O zaman bu kadar kırılmazdım.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ben kefenimin rengini çoktan seçtim

öyle bana göre değildi yalancıktan mış gibi yaparak yaşamak. ben rol yapmayı bilmezdim. Zaten en çokta dürüstlükten kaybetmiştim ki şimdi ne diye bu yaştan sonra geri adım atacaktım. ben kefenimin rengini baştan seçtim MOR ve öyle delice sevdim seni..(alıntı) şimdi tüm hayat didişmeleri biter de tam düzlüğe çıkınca keyifsizlik içindesin ya bu hep fazla konfordan oluyor demek ki zevki sefa fazla geliyor kendimi hiç bu kadar yetersiz ve keyifsiz hissetmedim. eleştirilmeyi sevmem kim sever ki yapıcı olmayınca eleştirilerin ok gibi battı bana bu kadar da kötü değilimdir aslında ben ama sen anlamak istemeyip çuvaldızı hep bana batırdın seni değersiz görsem paranın hesabını bil diye niye kendimi parçalarım seni niye bu varlığın içine sokayım niye çalışıyım sana destek olayım niye akşam yemeğin hazır sıcak evi ayaklarına sunayım. ben bilmez miydim keyfimce yiyip gezmeyi har vurup harman savurmayı ben bilmez miydim paket servislerin eve yol etmesini ben bilmez mıydım temizlikçi...
Devamı

.....

aslında her şey tam netleşinceye kadar yazmak istemedim. ama yorumları goruncede dayanamadım. Baktım ki çok arkadaşım beni merak etmekte ee saklanacakta bir şey yok aslında zaten bir çogunuzda tahmin etmişiniz konuyu uzatmanın bir anlamı kalmıyor bu bağlamda evet hamileyim.... Aslında ç.o.i sitesinden tanıştığım ve yorum bırakan arkadaşlar bilirki ben pco luyum ve pco'lular bölümünde bundan iki sene önce iremden önceki ilk gebeliğimi ne heycanla yazıp tebrikler almıştım. Zira ilk bebeğim 8 aylık tedavi sonrası olmuştu... Ve malesef sevincimiz kursağımızda kalarak 17 martta bebeğim 13 haftalıkken karnımda ölmüş ve düşük yapmıştım. sonrasın da irem çok çabuk gelmişti aramıza ... ama o süreçtede kulandığım bir takım ilçalar olmuştu düzenli regli ve ovulasyon için.... İrem de şimdi çok şükür sağlıklı bir çocuk ama hamileliğim herkesinkinden biraz daha zor ve stresli geçmişti. özellikle son dönemde erken doğum sebebiyle evde ıstırahat ettim ve 36+3 haftalıkkende daha fazla tutamadım kız...
Devamı
kızıyorum bağırıyorum sinirleniyorum. neden daha 25 ve 5 aylık ıkı bebek yüzünden oysaki ne masumlar... anneyle başlar herşey... anneyle tanınır hayat. annenin bakışıyla atılır adımlar. Gülersen gülerler... ağlarsan anlamadan şaşkınca izlerler belkıde ağlar onlarda sana eşlik eder. şimdi böyle sinirli bir anneden olan iki cocuk nasıl sağlıklı olacak ki nasıl hayata dört elle sarılıp mutlu olacakki daha kendi mutlu olmayı beceremezken bu hayata mutlulukla sarılmış iki çocuk nasıl yetiştirecek... Herşeyi kendine sorun etmeye bayılan ben yine iremle bir yemek krizi geçirdik. Hayır tabak bitmese ne olurkı neden bu takıntı. kendıme sinir oluyorum. Sonuç gözyaşı kırılan küçük bir kalp belkide bu çocukları hıç haketmeyen bencil anne... kendi doğrularını kabul ettirmeye çalışan ben unutyorum küçükde olsa bir birey olduğunu ben yetiştirsemde benim dediğim gibi olamayacağını unutuyorum. nerde hata yaptığımı biliyor ama hatalarımı doğruya yöneltemiyorum. hareketlerimi kontrol edemiyorum. bu kada...
Devamı