ah benim insan telaşım...

Evet efenim şudur budur derken zaman geldi geçti annemler geldi. Hatta geleli bir hafta olacak nerdeyse... Ancak annemleri yine irem rahatsız olduğu için pek gezdiremiyorum. Hatta evde esir edip ireme asker ettimde denilebilir... Bende istemezdim tabi böyle olmasını ama her şey cuma günü başladı... İrem'i dr. götürdük aslında amaç 1 yaş aşılarıydı. Dr. hanım tarttı ölçtü baktı ve en sonunda iremin iki ayda 150 gr.cık aldığı çıkınca azıcık telaş yaptık. Son zamanlardaki sık rahatsızlanmaları ankarada ve istanbulda olunca kendi dr. haberi olmadı bu durumlardan o zamanları anlattık konuştuk son yapılan testleri gösterdik neticede çok dikkat etmem gerekiyormuş. Zira irem alerjisi çok yüksek ve bağışıklık sistemi çok zayıf çıktı. Bu kadar çabuk hasta olmasıda buna bağlıymış. İstanbuldan döndüğümüzden beri gripti. burun akıntısı hiç geçmemişti ve dün iyice arttı gribi... şırıl şırık akıyor burnu hapsuruklar ardı arkasına mızıtısıda hiç bitmiyor tabi.. Artık kafamı duvarlara vurasım geliyor bu çocuğa ilaç vermekten ben bıktım hasta olduğunu yazmaktan ellerim bıktı ama cocuğum iyleşmiyor. Annem bana çokça moral veriyor iremle çok ilgileniyor hele dayısından allah razı olsun tüm gün evde el ele dolanıyorlar. Diyarbakırın havası çok kirli evleri her gün siliyorum yinede kapkara her yer kurum oluyor. irem için bu durum çok sakıncaklıymış. Annem gelir gelmez öncelikle tüm halıları koltukları ve iremin oyuncaklarına kadar her şeyi temizlemeye başladı. açıkcası oyuncakları ilk aldığımda yıkarım ireme vermeden ama sonrasında yıkamak çok aklıma gelmez. Ancak çok kirlenırse yıkardım ama annem her ay özlellikle peluş olanları makineye atıp yıkamamı önerdi... açıkçası hiç düşünmemiştim iyi bir fikir bu... İrem ise aslında yürüyordu kendi başına ama sonra bir korku sardı. Artık elimizi tutup yürümek istiyor ve çok meraklı her yeri karıştırmak istiyor... istedikleri olmayınca ağlıyor...anne diyor arada ama dayı demek daha kolay geliyor hemen hemen her dediklerimi çıkarıyor fotokopi gibi... tuttu durdu düştü çıktı aldı gibi kelimeleri söyüyor rahatlıkla ...yemek ise hep sorun çözülemeyen... akşam akşam ne çok yazdım değilmi? benden son haberler bu kadar...iyigünler herkese

Yorumlar

Belkıs dedi ki…
Annenlerin orda olduğuna sevindim senin adına. İrem ciğimede çok çok geçmişler olsun umarım hemencicik atlatır şu grip denen illeti.
Sevgiler..
26 Ocak 2009 11:05
Mon Petit Chou dedi ki…
İrem'e çok geçmiş olsun, umarım bir şeyi kalmaz.Bizim Duru tıpkı bir sokak çocuğu gibi büyüyor,bir de bulunduğumuz yerde kene, yılan, tavşan, kaplumbağa, ceylan ne ararsan var ama her bünye tabi ki birbirinden farklı. mesela ben şimdiye kadar hiçbir bulaşıcı hastalık geçirmedim. İrem'de gripten bir an önce kurtulurda neşeli fotoğraflarına doya doya bakarız.
sevgilerle...
26 Ocak 2009 12:04
biberlieatnes dedi ki…
teşekkurler arkadaşlar sağolun
29 Ocak 2009 14:16
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ben kefenimin rengini çoktan seçtim

öyle bana göre değildi yalancıktan mış gibi yaparak yaşamak. ben rol yapmayı bilmezdim. Zaten en çokta dürüstlükten kaybetmiştim ki şimdi ne diye bu yaştan sonra geri adım atacaktım. ben kefenimin rengini baştan seçtim MOR ve öyle delice sevdim seni..(alıntı) şimdi tüm hayat didişmeleri biter de tam düzlüğe çıkınca keyifsizlik içindesin ya bu hep fazla konfordan oluyor demek ki zevki sefa fazla geliyor kendimi hiç bu kadar yetersiz ve keyifsiz hissetmedim. eleştirilmeyi sevmem kim sever ki yapıcı olmayınca eleştirilerin ok gibi battı bana bu kadar da kötü değilimdir aslında ben ama sen anlamak istemeyip çuvaldızı hep bana batırdın seni değersiz görsem paranın hesabını bil diye niye kendimi parçalarım seni niye bu varlığın içine sokayım niye çalışıyım sana destek olayım niye akşam yemeğin hazır sıcak evi ayaklarına sunayım. ben bilmez miydim keyfimce yiyip gezmeyi har vurup harman savurmayı ben bilmez miydim paket servislerin eve yol etmesini ben bilmez mıydım temizlikçi...
Devamı

.....

aslında her şey tam netleşinceye kadar yazmak istemedim. ama yorumları goruncede dayanamadım. Baktım ki çok arkadaşım beni merak etmekte ee saklanacakta bir şey yok aslında zaten bir çogunuzda tahmin etmişiniz konuyu uzatmanın bir anlamı kalmıyor bu bağlamda evet hamileyim.... Aslında ç.o.i sitesinden tanıştığım ve yorum bırakan arkadaşlar bilirki ben pco luyum ve pco'lular bölümünde bundan iki sene önce iremden önceki ilk gebeliğimi ne heycanla yazıp tebrikler almıştım. Zira ilk bebeğim 8 aylık tedavi sonrası olmuştu... Ve malesef sevincimiz kursağımızda kalarak 17 martta bebeğim 13 haftalıkken karnımda ölmüş ve düşük yapmıştım. sonrasın da irem çok çabuk gelmişti aramıza ... ama o süreçtede kulandığım bir takım ilçalar olmuştu düzenli regli ve ovulasyon için.... İrem de şimdi çok şükür sağlıklı bir çocuk ama hamileliğim herkesinkinden biraz daha zor ve stresli geçmişti. özellikle son dönemde erken doğum sebebiyle evde ıstırahat ettim ve 36+3 haftalıkkende daha fazla tutamadım kız...
Devamı
kızıyorum bağırıyorum sinirleniyorum. neden daha 25 ve 5 aylık ıkı bebek yüzünden oysaki ne masumlar... anneyle başlar herşey... anneyle tanınır hayat. annenin bakışıyla atılır adımlar. Gülersen gülerler... ağlarsan anlamadan şaşkınca izlerler belkıde ağlar onlarda sana eşlik eder. şimdi böyle sinirli bir anneden olan iki cocuk nasıl sağlıklı olacak ki nasıl hayata dört elle sarılıp mutlu olacakki daha kendi mutlu olmayı beceremezken bu hayata mutlulukla sarılmış iki çocuk nasıl yetiştirecek... Herşeyi kendine sorun etmeye bayılan ben yine iremle bir yemek krizi geçirdik. Hayır tabak bitmese ne olurkı neden bu takıntı. kendıme sinir oluyorum. Sonuç gözyaşı kırılan küçük bir kalp belkide bu çocukları hıç haketmeyen bencil anne... kendi doğrularını kabul ettirmeye çalışan ben unutyorum küçükde olsa bir birey olduğunu ben yetiştirsemde benim dediğim gibi olamayacağını unutuyorum. nerde hata yaptığımı biliyor ama hatalarımı doğruya yöneltemiyorum. hareketlerimi kontrol edemiyorum. bu kada...
Devamı