İşte geriye dönüp baktığımda bunu sordum kendime... Neredesin sen eatnes... Ne yazık ki koskacaman bir sene de yazacak 5 post bulabilmişim kendime... Oysa yazmak en sevdiğim şeydi benim... Kendimi ifade ettiğim o özgür alanı bile kısıtlamış veya boş vermişim ne kötü...oysaki hayatımda neler değişti bu yıl.. Bu yıl düşmez kalkmazın olmadığını, büyük ne konuşursan yaşamadan ölmeyeceğini ,gerçek borçlanmanın nasıl olduğunu attan inip eşeği bulamayıp ortada kalmayı bu yıl kaybetmeyi öğrendim ben.... Belki her yıl inişli çıkışlı vakitler geçirirken aslında ufak şeylere isyan eden ben bu büyük kayıplarda susmayı öğrendim. Şükretmek içindi belkide tüm yaşananlar. eşimin bana ve sözlerime değer vermesini sağladım. bedeli 60.000 TL olsada kötünün sonucunda iyi olan tek şey buydu. Artık daha sakin daha düşünceli daha ılımlı bir zuzumer var. Sorsan öyle çok keşkeleri oldu ki son bir yıl içinde...hayat bizi son bir yılda 5 yaş büyüttü belki... hayatımızı ise 5 yıl geriye attık zuzumerin yanlışlarıyla.. olsun dedik onuda geçtik şimdi ise Allah'a unutmak için güç ver diyorum meğer ne basit varlıklar şu insanlar diyorum.. Önce korktuklarımız başımıza gelmesin diye dua ediyoruz. Sonra aman geldi başımıza içinden çıkacak yol ver diyoruz. Şimdi de allahım oldu bitti içinden de çıkamıyorum bari unutayım kabullenebileyim bitsin kalsın diye dua eder buldum bu nasıl zihniyet diye de soruyorum kendime...uzun lafın kısası düşmez kalmakmaz Allahmış onu anladım...Şimdi yeni bir dönemecin başındayız. Şark bitecek gideceğim diye 3 yıldır hayal kurarken yeni görev yeri ve süresi gündemde ... gidemiyoruz bir iki yıl daha doğu görevi uzayacak... hayaller yine askıya asıldı çuvala konup... bu dönemeci dönmek zorundayız kolumuzun kırığı bilekten değil taa dirsekten....maddi durumlardan kalmak zorundayız. hayaller çalışan anne başka sevdalara kaldı. sanırım ben hep çalışan evini işini çocuğunu bir düzende yürüten o bayanlara gıpta ederek geçircem günlerimi. keşke genç olsaydım da geçer deseydim. Ama 28 yaşında geldım 31 oldum ve belkı 33 34 olacağım gidene kadar. Ömrüm hayal kurarak geçince hayalleri gerçekleştircem zamnalardada geç kalmış olmazmıyım...
bu yıl çok kötü bir yıldı umarım bu üzüntüler bu yılda kalır yeni yılda yeni bir hayat başlar herkesle beraber bizlerede...üzüntüsüz sağlıklı mutlu günler diliyorum...
öyle bana göre değildi yalancıktan mış gibi yaparak yaşamak. ben rol yapmayı bilmezdim. Zaten en çokta dürüstlükten kaybetmiştim ki şimdi ne diye bu yaştan sonra geri adım atacaktım. ben kefenimin rengini baştan seçtim MOR ve öyle delice sevdim seni..(alıntı) şimdi tüm hayat didişmeleri biter de tam düzlüğe çıkınca keyifsizlik içindesin ya bu hep fazla konfordan oluyor demek ki zevki sefa fazla geliyor kendimi hiç bu kadar yetersiz ve keyifsiz hissetmedim. eleştirilmeyi sevmem kim sever ki yapıcı olmayınca eleştirilerin ok gibi battı bana bu kadar da kötü değilimdir aslında ben ama sen anlamak istemeyip çuvaldızı hep bana batırdın seni değersiz görsem paranın hesabını bil diye niye kendimi parçalarım seni niye bu varlığın içine sokayım niye çalışıyım sana destek olayım niye akşam yemeğin hazır sıcak evi ayaklarına sunayım. ben bilmez miydim keyfimce yiyip gezmeyi har vurup harman savurmayı ben bilmez miydim paket servislerin eve yol etmesini ben bilmez mıydım temizlikçi...
aslında her şey tam netleşinceye kadar yazmak istemedim. ama yorumları goruncede dayanamadım. Baktım ki çok arkadaşım beni merak etmekte ee saklanacakta bir şey yok aslında zaten bir çogunuzda tahmin etmişiniz konuyu uzatmanın bir anlamı kalmıyor bu bağlamda evet hamileyim.... Aslında ç.o.i sitesinden tanıştığım ve yorum bırakan arkadaşlar bilirki ben pco luyum ve pco'lular bölümünde bundan iki sene önce iremden önceki ilk gebeliğimi ne heycanla yazıp tebrikler almıştım. Zira ilk bebeğim 8 aylık tedavi sonrası olmuştu... Ve malesef sevincimiz kursağımızda kalarak 17 martta bebeğim 13 haftalıkken karnımda ölmüş ve düşük yapmıştım. sonrasın da irem çok çabuk gelmişti aramıza ... ama o süreçtede kulandığım bir takım ilçalar olmuştu düzenli regli ve ovulasyon için.... İrem de şimdi çok şükür sağlıklı bir çocuk ama hamileliğim herkesinkinden biraz daha zor ve stresli geçmişti. özellikle son dönemde erken doğum sebebiyle evde ıstırahat ettim ve 36+3 haftalıkkende daha fazla tutamadım kız...
Bu aralar Internet dünyasına msn’e ve görüntülü konuşma olayına kısacası teknolojiye takığım. Hem de öyle böyle değil. Evet teknoloji iyi bir şeyde abartmamak lazım kanımca… Benim aile ve zuzumerin ailesi bana Allah Allah illallah dedirtti sağolsunlar… önce olmadık zamanda veya saatte arıyorlar sonra illada internete bağlanıp iremi görelim diyorlar. İrem ise fazlaca hareketlendi. Bir dakka aynı yerde tutmak nerdeyse imkânsız. Durum böyle olunca; biz alıp alıp ekran karşısına koyup bin bir şaklabanlık yapıyoruz. Kızımıza hadi yavrum çirkin ol babaannaye dedeye ananeye teyzeye amcaya velhasıl çocuk iyi ki çirkin olmuş yedi sülale görmek istiyor. Dahası ekranda kızın eline mendil verip halay çektirmeler mi, elinden tutup bakın nasıl hızlı koşuyor, yere bırakıp aha da asker gibi sürünüyor diye çocuğa olmadık işkenceyi yapıyoruz. Büyüdüğünde tüm bunları anlatınca sanırım benden ve sülalesinden nefret edecek neden beni maymun ettiniz diye… Aslında maymun olan o değil biziz… Anne ve babası ol...
Yorumlar