nerdeyim

İşte geriye dönüp baktığımda bunu sordum  kendime... Neredesin sen eatnes... Ne yazık ki koskacaman bir sene de yazacak 5 post bulabilmişim kendime... Oysa yazmak en sevdiğim şeydi benim... Kendimi ifade ettiğim o özgür alanı bile kısıtlamış veya boş vermişim ne kötü...oysaki hayatımda neler değişti bu yıl.. Bu yıl düşmez kalkmazın olmadığını, büyük ne konuşursan yaşamadan ölmeyeceğini ,gerçek borçlanmanın nasıl olduğunu attan inip eşeği bulamayıp ortada kalmayı bu yıl kaybetmeyi öğrendim ben.... Belki her yıl inişli çıkışlı vakitler geçirirken aslında ufak şeylere isyan eden ben bu büyük kayıplarda susmayı öğrendim. Şükretmek içindi belkide tüm yaşananlar. eşimin bana ve sözlerime değer vermesini sağladım. bedeli 60.000 TL olsada kötünün sonucunda iyi olan tek şey buydu. Artık daha sakin daha düşünceli daha ılımlı bir zuzumer var. Sorsan öyle çok keşkeleri oldu ki son bir yıl içinde...hayat bizi son bir yılda 5 yaş büyüttü belki... hayatımızı ise 5 yıl geriye attık zuzumerin yanlışlarıyla.. olsun dedik onuda geçtik şimdi ise Allah'a unutmak için güç ver diyorum meğer ne basit varlıklar şu insanlar diyorum.. Önce korktuklarımız başımıza gelmesin diye dua ediyoruz. Sonra aman geldi başımıza içinden çıkacak yol ver diyoruz. Şimdi de allahım oldu bitti içinden de çıkamıyorum bari unutayım kabullenebileyim bitsin kalsın diye dua eder buldum bu nasıl zihniyet diye de soruyorum kendime...uzun lafın kısası düşmez kalmakmaz Allahmış onu anladım...Şimdi yeni bir dönemecin başındayız. Şark bitecek gideceğim diye 3 yıldır hayal kurarken yeni görev yeri ve süresi gündemde ... gidemiyoruz bir iki yıl daha doğu görevi uzayacak... hayaller yine askıya asıldı çuvala konup... bu dönemeci dönmek zorundayız kolumuzun kırığı bilekten değil taa dirsekten....maddi durumlardan kalmak zorundayız. hayaller çalışan anne başka sevdalara kaldı. sanırım ben hep çalışan evini işini çocuğunu bir düzende yürüten o bayanlara gıpta ederek geçircem günlerimi. keşke genç olsaydım da geçer deseydim. Ama 28 yaşında geldım 31 oldum ve belkı 33 34 olacağım gidene kadar. Ömrüm hayal kurarak geçince hayalleri gerçekleştircem zamnalardada geç kalmış olmazmıyım...
bu yıl çok kötü bir yıldı umarım bu üzüntüler bu yılda kalır yeni yılda yeni bir hayat başlar herkesle beraber bizlerede...üzüntüsüz sağlıklı mutlu günler diliyorum...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

.....

aslında her şey tam netleşinceye kadar yazmak istemedim. ama yorumları goruncede dayanamadım. Baktım ki çok arkadaşım beni merak etmekte ee saklanacakta bir şey yok aslında zaten bir çogunuzda tahmin etmişiniz konuyu uzatmanın bir anlamı kalmıyor bu bağlamda evet hamileyim.... Aslında ç.o.i sitesinden tanıştığım ve yorum bırakan arkadaşlar bilirki ben pco luyum ve pco'lular bölümünde bundan iki sene önce iremden önceki ilk gebeliğimi ne heycanla yazıp tebrikler almıştım. Zira ilk bebeğim 8 aylık tedavi sonrası olmuştu... Ve malesef sevincimiz kursağımızda kalarak 17 martta bebeğim 13 haftalıkken karnımda ölmüş ve düşük yapmıştım. sonrasın da irem çok çabuk gelmişti aramıza ... ama o süreçtede kulandığım bir takım ilçalar olmuştu düzenli regli ve ovulasyon için.... İrem de şimdi çok şükür sağlıklı bir çocuk ama hamileliğim herkesinkinden biraz daha zor ve stresli geçmişti. özellikle son dönemde erken doğum sebebiyle evde ıstırahat ettim ve 36+3 haftalıkkende daha fazla tutamadım kız...
Devamı

OLMADI OLDURAMADIK

Resim
 19.9.24 SANA VEDA ettik çito...çok acıydı çok zordu çokların çoguydu benım ıcın kabullenmek cok zor. üzerine googleden gelen 1 yıl önceki arşiv fotoları.....Seni ben 19.9.23 de mi eve götürmüşüm 1 yıl mı olmuş kardeşlerini sahile bırakıp.. seni eve alalı .... böylemi çalışır karma ne bedeller bunlar yarabbi. Ruhum darmadağın kalbim sıkışıyor boğazım düğüm düğüm geçecekmii tüm bunlar... seni düşündükçe tek bir şarkı geliyor aklıma cem adriyandan  ben seni çok sevdim... kaç haftadır z beynimde bu şarkıyla seni anıyorum. çok acı çektin umarım gittiğin yer de rahat ve özgürsündür. güle güle...
Devamı
kızıyorum bağırıyorum sinirleniyorum. neden daha 25 ve 5 aylık ıkı bebek yüzünden oysaki ne masumlar... anneyle başlar herşey... anneyle tanınır hayat. annenin bakışıyla atılır adımlar. Gülersen gülerler... ağlarsan anlamadan şaşkınca izlerler belkıde ağlar onlarda sana eşlik eder. şimdi böyle sinirli bir anneden olan iki cocuk nasıl sağlıklı olacak ki nasıl hayata dört elle sarılıp mutlu olacakki daha kendi mutlu olmayı beceremezken bu hayata mutlulukla sarılmış iki çocuk nasıl yetiştirecek... Herşeyi kendine sorun etmeye bayılan ben yine iremle bir yemek krizi geçirdik. Hayır tabak bitmese ne olurkı neden bu takıntı. kendıme sinir oluyorum. Sonuç gözyaşı kırılan küçük bir kalp belkide bu çocukları hıç haketmeyen bencil anne... kendi doğrularını kabul ettirmeye çalışan ben unutyorum küçükde olsa bir birey olduğunu ben yetiştirsemde benim dediğim gibi olamayacağını unutuyorum. nerde hata yaptığımı biliyor ama hatalarımı doğruya yöneltemiyorum. hareketlerimi kontrol edemiyorum. bu kada...
Devamı