UMUTLA

Naber hayat,
Nasılsın görüşmeyeli. Ben aslında iyiyim. Ama tabikisi de daha iyi günlerim olmuştur . Şu üç günlük nafile ömrümde. O yüzden kaliteyi arttırmaya çalışıyorum diyebiliriz.
Yüksek lisans ikinci dönemde tam kastırmaca devam ediyor. Umutsuzluk ve psikolojik yorgunluk hissediyorum. Her fırsatta koşarak kocama aileme ve çocuklarıma sarılıyorum. Çok şükürkü böylesi sıcak bir yuvam var. Oda olmasa ne olurdu. Bu yalnızlık hissi sevgisiz muhabbetler gün geçirmeler nereye kadardı yoksa…
İşyerinde huzur sıfırın altında dam çöktü destek direkler altında 2 aydır çalışıyoruz daha iyisini bulamadığım için bu yalancı sohbetler ile boş ortamlarda anlık arkadaşlıklarla zaman geçiriyorum. Hayallerimde ki kariyer ve önemi bu işyerinde bulamayınca çabalarımı da ; boşa çekilen okyanustaki yönü bulamayan sandalcının çabası  gibi hissediyorum. Umutlar olmasa ah umutlar ve hayaller hiç çekilmiyecek bu hayat.
Duygusallık kadar kötü bir şey yok illaki sevmek istiyorum.  illaki bağlanmak illaki arkadaş olmak bir arkadaşı bir kardeş gibi görmek bir hoş sohbet yürekten bir kahkaha gönülden hesapsız nedensi z. çok şükürkü ailem var diyorum ya işte… insan biriktirdiğimizi sanmışız ama artık yalan olmuş dostluklar mesafeler girmiş araya özveri herkeste bitmiş … hee biliyorum ahretliğimle bir iki dostum var sözüm onlardan ayrı. Onlarla aramıza hayat telaşı girdi. Beni dana ben demeden anlayan o güzel insanlar görüşemesem de kalbim onlarla. Kızıyorum. Beni neden sevdiniz ve bu hoş muhabbetlere alıştırdınız. Şimdi her muhabbeti o duyguyla arıyorum…
Şimdi insanlar da Bir bencillik, bir içe dönüklük, bir yozlaşmalar, memleketimin güzel insanları ile komşuluk şura da  dursun; merhaba bile çok geliyor . Artık oturduğum apartmanda kadınlar bile benimle aynı asansöre binmiyor. Acaba ısıracağımı mı düşünüyorlar. Sıkıldım ülkemin  tapelerinden ,kasetlerinden , hırsızlarından,  selfilerinden ,manidar faceebook paylaşımından, siyasetinden…. Ben ki çocuklarıma 4 yaşında 10 kıta istiklal marşı Atatürk ve gençliğe hitabe öğreten Kemalist aydın çocuklar yetiştireceğim derken ülkem elden gidiyor. Gitmek istiyorum bu ülkeden kendi ülkemde öteki olmaktansa yabancı bir ülkede yabancılaşmak bu kadar koymaz herhalde. Ülkenin bunalımı benim bunalıma eklenmiş ve beklide sabahları 6 da kalkmak ayrı bir psikolojik yorgunluk olmuş … Ruhsal bir yorgunluk hissediyorum.  Beklide beklentilerimin cevabını alamadığımın için bunlar bilmiyorum. Bir gün bir akrabamı gördüğümde nasılsın diye sormuştum;
Yorgun
Çaresiz
Mutsuz
Ama UMUTLU demişti..
İşte beni de bu tasvir çok güzel anlatıyor…

Bahar geldi memleketimin dallarına… artık yeşillenip allanmalıyım bende. Umut olmalıyım iki küçük yüreğe.. onlar ışığını benden alırken daha güçlü parlamam gerek önlerinde…  yollarını bulsunlar diye…. tereddütsüzce takip edecekleri bu kısa sürede ne çok  şey alırlarsa bu ışıktan ileriki nesillere yansıtacaklar bu enerjilerini onlar için yola devam… yürüyorum yollara yollara aydınlık geleceğe…UMUTLA

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ben kefenimin rengini çoktan seçtim

öyle bana göre değildi yalancıktan mış gibi yaparak yaşamak. ben rol yapmayı bilmezdim. Zaten en çokta dürüstlükten kaybetmiştim ki şimdi ne diye bu yaştan sonra geri adım atacaktım. ben kefenimin rengini baştan seçtim MOR ve öyle delice sevdim seni..(alıntı) şimdi tüm hayat didişmeleri biter de tam düzlüğe çıkınca keyifsizlik içindesin ya bu hep fazla konfordan oluyor demek ki zevki sefa fazla geliyor kendimi hiç bu kadar yetersiz ve keyifsiz hissetmedim. eleştirilmeyi sevmem kim sever ki yapıcı olmayınca eleştirilerin ok gibi battı bana bu kadar da kötü değilimdir aslında ben ama sen anlamak istemeyip çuvaldızı hep bana batırdın seni değersiz görsem paranın hesabını bil diye niye kendimi parçalarım seni niye bu varlığın içine sokayım niye çalışıyım sana destek olayım niye akşam yemeğin hazır sıcak evi ayaklarına sunayım. ben bilmez miydim keyfimce yiyip gezmeyi har vurup harman savurmayı ben bilmez miydim paket servislerin eve yol etmesini ben bilmez mıydım temizlikçi...
Devamı

.....

aslında her şey tam netleşinceye kadar yazmak istemedim. ama yorumları goruncede dayanamadım. Baktım ki çok arkadaşım beni merak etmekte ee saklanacakta bir şey yok aslında zaten bir çogunuzda tahmin etmişiniz konuyu uzatmanın bir anlamı kalmıyor bu bağlamda evet hamileyim.... Aslında ç.o.i sitesinden tanıştığım ve yorum bırakan arkadaşlar bilirki ben pco luyum ve pco'lular bölümünde bundan iki sene önce iremden önceki ilk gebeliğimi ne heycanla yazıp tebrikler almıştım. Zira ilk bebeğim 8 aylık tedavi sonrası olmuştu... Ve malesef sevincimiz kursağımızda kalarak 17 martta bebeğim 13 haftalıkken karnımda ölmüş ve düşük yapmıştım. sonrasın da irem çok çabuk gelmişti aramıza ... ama o süreçtede kulandığım bir takım ilçalar olmuştu düzenli regli ve ovulasyon için.... İrem de şimdi çok şükür sağlıklı bir çocuk ama hamileliğim herkesinkinden biraz daha zor ve stresli geçmişti. özellikle son dönemde erken doğum sebebiyle evde ıstırahat ettim ve 36+3 haftalıkkende daha fazla tutamadım kız...
Devamı
kızıyorum bağırıyorum sinirleniyorum. neden daha 25 ve 5 aylık ıkı bebek yüzünden oysaki ne masumlar... anneyle başlar herşey... anneyle tanınır hayat. annenin bakışıyla atılır adımlar. Gülersen gülerler... ağlarsan anlamadan şaşkınca izlerler belkıde ağlar onlarda sana eşlik eder. şimdi böyle sinirli bir anneden olan iki cocuk nasıl sağlıklı olacak ki nasıl hayata dört elle sarılıp mutlu olacakki daha kendi mutlu olmayı beceremezken bu hayata mutlulukla sarılmış iki çocuk nasıl yetiştirecek... Herşeyi kendine sorun etmeye bayılan ben yine iremle bir yemek krizi geçirdik. Hayır tabak bitmese ne olurkı neden bu takıntı. kendıme sinir oluyorum. Sonuç gözyaşı kırılan küçük bir kalp belkide bu çocukları hıç haketmeyen bencil anne... kendi doğrularını kabul ettirmeye çalışan ben unutyorum küçükde olsa bir birey olduğunu ben yetiştirsemde benim dediğim gibi olamayacağını unutuyorum. nerde hata yaptığımı biliyor ama hatalarımı doğruya yöneltemiyorum. hareketlerimi kontrol edemiyorum. bu kada...
Devamı